02 lut Psycholog, psychiatra, psychoterapeuta – czym się różnią?
Każda branża tworzy swój własny język. Język , ktory moze być znany dla wszystkich z jej kręgu i totalnie niezrozumiały dla osób spoza niej. „Jesteś psychoterapeutą czyli jesteś po psychologii?”, lub „chodzę, do psychiatry, to jest to samo co psychoterapia, tak?” – zdarza mi się czasami słyszeć. Nie ma w tych pytaniach nic dziwnego, dlatego dziś trochę więcej na temat tego co robi i kim są psychoterapeuta, psychiatra i psycholog…
Psycholog
Psycholog to absolwent magisterskich studiów psychologicznych. Ich ukończenie daje mu uprawnienia do prowadzenia diagnozy psychologicznej, przeprowadzania testów psychologicznych, orzekania oraz udzielania wsparcia w postaci warsztatów czy psychoedukacji. Absolwent po studiach psychologicznych, tak jak każdy inny absolwent studiów może pracować w wybranej przez siebie branży, czy to z sektora biznesowego (HR, PR, etc) czy budżetowego (poradnie psychologiczne, doradztwo zawodowe, etc.) Dyplom psychologa nie uprawnia i nie jest wystarczający do prowadzenia psychoterapii.
Psycholog po ukończeniu czteroletniego szkolenia w PTP (Polskie Towarzystwo Psychologiczne) i stażu w akredytowanym ośrodku, a także zdaniu egzaminu, zyskuje uprawnienia psychologa klinicznego i może diagnozować zaburzenia psychiczne.
Psychiatra
Psychiatra jest absolwentem studiów medycznych, z kilkuletnią specjalizacją z zakresu psychiatrii. Ma uprawnienia do stawiania diagnozy lekarskiej i leczenia farmakologicznego. Jako lekarz może wystawiać recepty. Po ukończeniu odpowiedniego szkolenia może uzyskać uprawnienia do prowadzenia psychoterapii. Korzystanie z farmakoterapii, prowadzonej przez kompetentnego psychiatrę nie wyklucza brania udziału w psychoterapii. W wielu przypadkach łączenie leczenia psychiatraycznego z psychoterapią przynosi bardzo dobre efekty.
Psychoterapeuta
Psychoterapeuta natomiast ukończył studia wyższe i odbył szkolenie z wybranego przez siebie nurtu psychologicznego (lub jest w trakcie tego szkolenia) w jednym z certyfikowanych ośrodków psychologicznych. Nie musi być z wykształcenia psychiatrą ani psychologiem. Powinien przejść własną psychoterapię i regularnie korzystać z superwizji pod kierunkiem doświadczonego superwizora. Dobrze zapytać o to podczas pierwszego kontaktu. Samemu mam za sobą ponad 250 godzin psychoterapii indywidualnej i grupowej i tak zwyczajnie bałbym się pójść do psychoterapeuty, który nie pracował nad sobą podczas własnej psychoterapii.